Il pleut il kaka

Dat het hier hèrd kan ringeren. En dat u dat op dit moment waarschijnlijk geen barst kan schelen, zo ingesneeuwd zijnde. Of misschien net wèl. Als pleister op uw wonde, dat het het hier niet altijd 27 graden, zonnetje, blauwe hemels is.

En als het hier dus zo hard regent is het het hier The Great Mudfeast. En lollig dat dat is. Des ochtend in een holletje uw botten pogen aan te krijgen om dat ge dringend naar de (buite) weesee moet. Door de modder ploeteren om de beestjes eten te geven die zelf kinnebakdiep in de smurrie zitten (en nee, zelfs varkens vinden dat niet leuk), Victoire die weigert die glibberige helling op te gaan, waterflakken in uw pas gezaaide akker, regen die in de koten binnesijpelt door dat net-niet-afgewerkte-fasetje.

Maar al dat is nog niks. Dat hoort er bij, hoor ik u dan nog denken. Dus we zagen ende klagen niet.
Uw boerinneken plachtige echter eens water te geven aan een der varkens. Waarbij de drinkbak achter de draad, bovenop een klein hellingsken stond.
ja bon. Dat is dus ècht kaka.

Oreo wist niet wat haar overkwam toen ik mee de drinkbak invloog en naar beneden kletste.
uw boereken vond het wel lollig. Zo lollig dat ik ook eens op een foto sta. Op mijn allercharmantst, al wederom.

Ondanks de situatie blijft ze immer professioneel!