Doegetangewoonzelf!

En zo deden we...

We legden de "begeleiding" van het project Coup d'Pousses  (als je klikt, dan meer info!) naast ons neer en installeerden ons zelfstandig op La Grange des pres, via een eigen contract met Terre de Liens. (als je op deze link klikt vind je er ook een videoken over het project Coup d'pousses, met daarin dé Nico en dén Alain) En wekelijks moeten we ons daar nog voor verdedigen.

Maar wij blijven dolcontent van onze beslissing, nu bijna 1 jaar geleden. Zie nu zelf. Mochten we in dat "couveuseproject" blijven zitten zijn, het had er niet zo liefelijk uitgezien. Verre van.

Anneken onder de eikjes in haar demonteerbaar kotteken

kijkt jom, we zetten dat op onze website en de mensen denken aan pata negra!

gespeende biggen dat groeit gelijk kool en loopt en slaapt en kakt steevast in formatie

dat kleintje groeit ook ontzettend snel

en een week geleden ging Oreo aan de leg. 9 kleintjes! hoeza

Helaas allemaal witjes. Diene witten beer ook (het geleende exemplaar)

precies allemaal gebraadjes. Of worstjes (of ben ik nu te gruwelijk?)

maar de witte beer is terug naar zijn eigen boerderij nu, dus Gaston mag in actie treden

en ook Oreo heeft het helemaal zelf gedaan, zonder hulp. En bijzonder snel.

Kom, zei de moeke, de zunne schijnt, en ze nam haar kinders mee naar buiten.

en dat nest kinders dook spontaan de modder in

en nu maar te hopen dat ze niet te hard verbranden deze zomer

moeder en zoon

Zondag = alle  varkentjes languit in slaap

Links Mirabelle, de gespeende zeug die we nu van haar melkproductie moeten zien et krijgen. Niet zo simpel als gedacht. Rechts het kotteken van onze gaston en zijn marie

3 maart en het eerste modderbad is een feit....de Tijd haalt ons weer in gedoeme

Op zondag duikt uw Boereken onder de capo van zijn tractor, om helemaal zelf te herstellen. Tis nen èchten he, ik zei het eerder al.

dat is nu de luchtfilter sè

We beslisten eindelijk over een eigen naam. Want La Grange de Pres mogen we niet gebruiken, voor de commerce. Dus na wikken en wegen schreven we het gewoon in de pasgegoten betong. Geen weg terug nu.

maar la Ferme de Gaston heeft dus eindelijk water. Nu nog aansluiten!

en naar ons huis doortrekken. we zitten halverwege!

 De "entrepreneur" (seizoenswerker) die al sinds november (en de enigste droge week die maand) beloofd langs te komen om eerst onze triticale en dan onze gerst in te zaaien belef maar talmen. Dus namen we het heft in handen en bleek het plost wel erg vlotjes te gaan. We vroegen het gewoon eventjes aan den Yves, een buurboer, en twee dagen laten stond em hier met tractor en griffon.
Twas opt het nippertje wat staat van de grond betrof (te vochtig), maar twas nu of niet meer. We kozen dan maar nu. En zèlf. Dries zat mee in den tractor en keek en leerde.

Uw Boereken heeft daarna twee dagen zingend rondgelopen. "tis gezaaid, tis gezaaid, tis gezaaid, hoeha". Maar tis ook wel écht een opluchting dat het zaad eindelijk de grond ingeraakt is.

En eigenlijk zijn we redelijk verbluft. Dat het ons, na anderhalfjaar, gewoon lukt om aan een buuboer te vragen om een handje te helpen. We kunnen aan Yves zijn kar, zijn zaaibalk en zijn masjienes vragen, hij komt het ook graag zelf doen, Christophe zijn semoir ligt ook altijd klaar voor ons, Jean Luc, Alain en Eric komen baaltjes draaien, Bernie wilt komen maaien en van Vincent krijgen we pattaten en aardperen. Christophe verkocht ons zijn tractor voor een prikje, Gerard gaf ons een bijzonder mooie voederbak voor schapen, 5 buvettjes voor de varkens en nog meer moois, Jean francois geeft ons zijn kennis en kunde over varkensteelt, Sofie over de charcuterie.
En daar, beste lezertjes, worden wij een beetje week van.

biologisch zaad van barnier. Tis geen echt zaaizaad zoals u ziet, maar gerst bedoeld als veevoeding. Maar dat is stukken goedkoper en dat groeit ook.

daar is de boerderie sè. Tis niet op onze grond, maar die van Fred dat we nu zaaien.

de contente Denker.

Het is niet makkelijker om het allemaal zelf te willen gaan doen, en vaak niet de snelste oplossing. En je moet nooit niet overdrijven, soms moet je zaken uitbesteden, zonder gène. Maar àls je het zelf doet, en àls je daarbij eerst een paar keer keihard neerkletst en optenief moet beginnen. Maar àls je dat doet (en onderwijl probeert te leren van waar het de vorige keer fout ging) , dan kan je achteraf toch écht contènt zijn. Zo van "hèhè, dat hebben we toch maar weer eens gedaan".