Uitvliegen

*emo alert*

Ook al vlogen we naar een warme streek, we nemen vooral warme herinneringen mee. Na een zalig feestje volgde een zenuwslopende opkuis en verhuis. We sluiten een hoofdstuk in ons leven af en beginnen op een nieuwe, lege pagina. Met verse inkt.

Het waren uitputtende weken, die laatste in België en langzaamaan smijten we die vermoeidheid als een mantel van ons af. Maar terwijl dat gebeurt, komen alle herinneringen ook boven, en soms, heel stilletjes, wanneer de cicaden zingen, de fles de bodem ziet en de maan klimt laten we ons een beetje meeslepen.

Enkele warme herinneringen die we meenemen en plannen die we smeden...

Moeke, dé moeke die er altijd staat, die bramen kwam plukken in de plensende herfstregen, die niet alleen kleermaakster speelde, maar ook afwaste tegen de sterren op en er voor zorgde dat ons huis piccobello achterbleef. Desnoods zoals het 100 jaar geleden gebeurde... En haar familie meenam om te helpen. Al Frans aan het oefenen voor als ze op de markt staat.

Servaas, Tom, Koen en Regine die een stilzwijgend treurlied aanhiefen toen het duidelijk werd dat wij zuidwaarts trokken. Nog geen jaar geleden ontdekten we samen de Warré kastjes en sloten we elkaar in ons hart. En die brede glimlach en de klinkende zoen van Tom neem ik ook eeuwig mee. Lieve jongens, komen jullie vaak op bezoek ?

Steven en Didier, die dolenthousiast beestjes-babiesit speelden, dé topgasten waren op ons trouwfeest en die diep diep in ons hèrte zitten. En cavia's hebben, altijd dolletjes. Jullie inspireren ons ook mateloos.

Lien, slachtmasjien, en Sam, die zo intens kan genieten van muziek en mooie woorden, en al hun pagadders (de honingpot staat altijd klaar), Michele en Rebbe ( Italie ligt op een boogscheut !), Jeroen en Katrien (blijven bouwen !), het begin van onze vriendschap ligt in België, het vervolg hier ?!

De Punters, dié punters. We gaan jullie missen, wat een ongelooflijke toffe bende zijn jullie. Schouders om op te bouwen !!!!

En dan onze Engeltjes, maar evenveel hun lieve lieve oudertjes, zus en broers. Dju zeg. Dikke dju, zoveel leuke herinneringen, en zoveel meer die er nog zullen komen. Hakon in de gardolaise modder, Merelken in een gevecht met een zwart varken. Ow jessss. Ann op een kunststage in onze schuur, Stijn op ons dak, herstellingen aan het uitvoeren, Caroline in de moestuin en Steven met een pastisken onder de plataan. Wij zien het al zo voor ons.

Mieter Krentebol en haar Jizzel (je kaartje durf ik nog steeds niet lezen), Sofie La Rubia en haar spaanse God (nog nooit woonden we dichter bij elkaar), vanaf nu zonnen in Barjac en skiën in Norge ?

Erinn, lieve lieve Erinn. We zien je al snel terug. Lieve meid, jij gaat veel te snel groeien, kom maar vaak op bezoek en neem je zus en broer maar mee. En je mama, want we moeten die nog leren kennen, en de papa, voor wat advies, al dan niet gevraagd.

Almire. Ons 100 jaar oude buurvrouwtje die in tranen uitbarste toen ze hoorde dat we vertrokken en ons huilend uitzwaaide toen we nog maar de auto aan het inladen waren. We hadden de moed niet meer om effectief dag te gaan zeggen. Lieve lieve Almire, altijd wel met een bluts van een of andere struikel.

De wekelijkse wasmand die we fietstend naar bij vake en moeke brachten, en die we nu in een emmerken doen, gelijk vroeger. Zonder dat Moeke ons een koffietje aanbied en de onderbroeken strijkt en zonder vake die als een Arabier een spit draaiend houdt. Maar wat niet is kan nog komen.

Geoloogjes, bioloogjes, academici en Jnm'ers, jeezes, hoe slagen we er in ons zo te omringen met al die leuke mensjen ? Of zie je dat pas op afstand, hoe goed het daar wel was ?? Wim en Wortel, jullie waren niet voor niks onze getuigen. Kom af en toe een checken of we het nog goed doen. En Psijne, waag het niet te bellen een week voor je bevalt. Ik zag een aanplakbiljet van de bamboedinges en was meteen weer 10 jaar jonger. Waar is die tijd......

Lieve Ilse, de tofste collega, en onze andere werkmakkers. Een carrière samen lag voor onze voeten , maar het mocht niet zijn.... Geef er een lap op daar !

Herman en Ann. Het tofste koppel van Zomergem. Wedden dat we elkaar nog veel gaan zien. En Herman, vergeet dat kippetje niet !

Mit en Pit, Oma en Bompa, Mémé en pépé. Jullie afscheid viel het zwaarst, want we weten allemaal hoe snel de tijd gaat.

Tante Rat, en haar Michael, de bevlogenheid zelve. Organiseerde een geweldige Absynth Night toen we groene elfjes bezongen.

En Maai en haar Nieuw Lief, altijd leuke dinges. Hoe jij je nu jeunt, tis mooi om te zien.

Naast mensen lieten we ook een tuin achter, eentje waar gans ons hart inzat. Mét compostweesee, onzen troon.

En, vooral, onze beestjes. We vonden nieuwe, inspirerende, mensen die ook varkentjes wilden. De biggen kregen dus een thuis. Het is jammer dat we hen pas bij ons afscheid leerden kennen... Geus, onze allerliefste Geus, onze stammoeder, ons allereerste varken. Dankzij haar kregen onze dromen vorm. Ook zij vond een plekje. Maar zij verdient een apart postje, het afscheid viel ons immers bijzonder zwaar.

Ons kipjes, waarvan er twee meekwamen en de rest een nieuw onderkompen vond, en terstond de bessen opfretten. De konijnders, belanden in de pan of in een nieuwe ren.

En de poezen. Maar ook dat is een ander verhaal, waar we nog niet klaar voor zijn, de wonde is nog te vers....

Al dit lieten we achter, maar namen we ook mee, in ons herte, in dat week plekje achter in het hoofd. En die verhalen zijn nog lang niet klaar ...