Ferm

Dat vonden wij van die wolken als ouverture van het naderend onweer die de wereld in een diep groene waas dompelde



En die zorgde voor een regen van bloesemblaadjes op ons plankier



En dat is hier ook nen fermen se. Ook al zouded zo niet zeggen.....

okselgeur

ik hou van de avonden als vandaag, die in hun oksels de vervlogen dag meedragen

Zoete zaterdag en wollige zondag

Heel veel zon en blauwe hemels


Hier en daar wat vlijt









maar niet te veel en zeker niet te lang




ouftie avant la lettre



Ook wat lekkers voor de beestjes




afsluiten met een Big Smile



en Pardoes als vreemdgebouwde voetenveeg



Zondag vlogen we als vroege hommels van ons streepje platteland naar de nog slapende stad. Uw Boereken voor werkbesonjes, uw Boerinneke om de stenen eens op te snuiven. De stad en haar bewoners waren bijzonder vlijtig geweest. De voorbije maanden werd er geplant en gezaaid, en het resultaat bloeide gisteren op alle straathoeken. Flaneren doorheen de velden van bloemen en planten op een zonovergoten bloemenmarkt, voor de troep wekelijkse kopers er elkaar troffen. Terwijl de ochtend haar frisse jas afschudde boekjes doorneuzelen op de boekenmarkt in kader van de Literaire Lente. Op weg naar de Erfgoeddag op wel 100 blitsgemutste motards botsen, die gezellig zwetend in hun leren pakjes elkaars motors keurden en koffie slurpten. Als waren het glimmende meikevers. Poppentheater meepikken, voor je bemerkt dat de eerste rij eigenlijk voor peuters was voorbehouden.
En wanneer de luie vliegen en de bezige bijen de warmte van de stad komen opzoeken en de straten kleuren, vluchten uw Boereken en zijn Boerinneken terug naar hun streepje platteland.

Vrijdag Voedselteamsdag

geplukt van de website van Voedselteams

"Op zaterdag 17 april, hebben de leden van het collectief Reclaim the Fields Belgium de naam veranderd van het publieke park van de Tervurenlaan in Brussel. Het “Monsanto park” heet vanaf heden het “Park Eldorado dos Caréjas 17 april”.

Eén van de deelnemende leden van het collectief verklaarde: “ we hadden de gewoonte om met de namen van onze steden en straten te verwijzen naar kunstenaars en revolutionairen. Vandaag geven we hen de naam van multinationale ondernemingen.”17 april is de dag van de internationale boerenstrijd. De datum verwijst naar de slachtpartij in het jaar 1996. In het Braziliaanse Eldorado dos Carajas schoot de politie toen 19 boeren dood die op straat kwamen om hun rechten op te eisen. Onder impuls van de internationale boerenbeweging La Via Campesina wordt die herinnering in leven gehouden met allerlei acties wereldwijd, jaarlijks op 17 april."

lees verder

meer info over de internationale boerenstrijddag: http://www.wervel.be/sojaflitsen-publicaties-86/1106-17-april-2009-internationale-boerenstrijddag

zwellend besturingssysteem

Het is weer zover, een nieuwe release van ubuntu. Het besturingssysteem van de toekomst!

Het is het jaar van de biodiversiteit. En dat is nu net waar ubuntu voor staat: diversiteit en ieder zijn eigenheid. Dus laat u gaan en laat je laptop opnieuw ademen!

zwellend fruit

Langzaam zwelt de natuur wellustig op. Als sappig, rijpend fruit.
De zilverberken, met hun ebbenhouten toonladders, laten hun katjes in overloed hangen, wiebelend in de wind. De treurwilgen huilen passionele tranen met in hun frisgroen blad de laatste gouden katjes. De Sleedoorn staat, als een maagdelijke schoonheid beladen met witte bloesems, aan de randen van de velden. De bezekes kriebelen zich langzaam in bloei, en hun knullige bloempjes lachen zich rond.


De donkere aarde heeft zich maanden in stilte en in haar donkerte voorbereidt op dit kleuren defilé, en je beseft dat "Groen" verre van voldoet voor de kleur om je heen.
Wanneer je de glimmend grijze afsaltaders berijdt voel je het bruisen van de sappen in de pas ontloken struiken, die je onstuimig staan toe te waaien met hun eerste, frisgroene blaadjes.
Je fietst omhoog, richting staalblauwe, lege luchtruimen. Op de top gekomen laat je alles los, en stuif je stuurloos en met open mond de groenen weelde in, terwijl de lentewind met haar frisse tong zich in je oksel grijpt. Je tracht die ronde vrucht te omvatten, je er in wentelen, er een grote hap uit nemen, zodat al die levenslust zich in jou kan verspreiden, tot in je diepste vezels en je wolligste gedachten.
En daarbij laat je je vooral niet tegenhouden door die geniepige oostenwind....

Kijkt uit voor die Vos!

Niet die in uw hoenderhok, maar die aan uw beezekes-struiken.

Het vosje (Andrena fulva) is een solitaire bij die momenteel druk bezig is alle kleinfruitstruiken van het land te bestuiven. Niks te maken dus met de Vulpes vulpes of de Aglais urticae (bent u al geïmponeerd) of beter: de vos die wel een kippetje lust en de vos met blauwe stipjes op zijn mooie vleugeltjes.

Dit vosje is een zandbijtje, nestelt in de grond en belegt daar enkele cellen met stuifmeel en een eitje. Volgend jaar, zelfde tijd, komt dan de volgende generatie uit. Die opnieuw weet dat ze op zoek moet gaan naar het stuifmeel van stekelbees, rode bes, zwarte bes of nog een andere bes.

Dus plooit u dubbel, kruip op handen en knieën onder uw bloeiende struiken door, en trotseer de verbijsterende blikken van uw buren, op zoek naar dit bijzonder mooi beestje.

Foto genomen door Pieter van Breugel, en overgenomen van www.wildebijen.nl/vosjebij.html

U moogt het ons gerust laten weten als je eentje spot. Meer weten over solitaire bijen? Surf dan even hier naar toe: http://www.solitairebijen.ugent.be/index_SBP.html

SOS Piet (Vanthemsche)

John Vandaele, journalist bij het wereldtijdschrift Mo* en auteur, plaatst kanttekeningen bij de vleesconsumptie in ons land en de rol die Boerenbond en openbare omroep daarin spelen.

De tijden veranderen. Onlangs vroeg ik Piet Vanthemsche, voorzitter van de Belgische Boerenbond, tijdens een debat of hij dacht dat de Belgische vleesconsumptie - een robuuste 90 kg per jaar per hoofd - veralgemeenbaar was naar 7 miljard mensen, binnenkort zelfs 9 miljard. "Nee, dat is niet mogelijk", erkende Vanthemsche. Dat was moedig van de voorzitter van de Boerenbond, en dus ook de vertegenwoordiger van de vele veetelers die ons land rijk is.

Zoiets erkennen wekt ongetwijfeld de ergernis van rabiate vleeseters. Maar Vanthemsche wéét dat er gewoon niet genoeg land is op de planeet om voldoende veevoer te produceren om 7 miljard mensen 90 kg vlees per jaar te laten eten. Bovendien weten we dat de vleesproductie - via het kappen van wouden en de productie van methaangas in de darmen van de herkauwers en lachgas op mesthopen - ook een bijzonder nefaste klimaatinvloed heeft. Dan hebben we het nog even niet over dat zielloze leven dat al die opgefokte dieren in onze stallen moeten lijden, nietwaar GAIA. Noch over het feit dat veel vlees eten niet per se zeer gezond is.

Maar woorden zijn één zaak, daden nog iets anders. Als je erkent dat ons gedrag niet veralgemeenbaar, en dus in se niet democratisch is, dan moet je dat gedrag aanpassen. En bijvoorbeeld de Belgen niet aanzetten om meer vlees te eten, maar eerder om minder vlees te eten. Maar wat zien we? Dat de VLAM, het Vlaams Centrum voor Agro- en Visserijmarketing, op de publieke omroep VRT reclame maakt voor het Meritus-vleeslabel en zo voor het eten van vlees. En wie is een prominent lid van de VLAM? Juist, de Belgische Boerenbond.

"Wij maken daar enkel reclame voor het kwaliteitslabel Meritus, niet voor het eten van meer vlees", verdedigde Vanthemsche zich zwakjes toen hij daarover op het VRT-programma Terzake ondervraagd werd. Journaliste Kathleen Cools pakte Vanthemsche hard aan, maar verloor kennelijk de rol van de VRT geheel uit het oog. Is het nog van deze tijd om dergelijke boodschappen als een boodschap van algemeen belang te verpakken? Neen, je kan vlees niet langer baden in het sausje van grenzeloze evidentie en zorgeloosheid, dat zo'n spotje uitademt. Een openbare zender moet ten dienste staan van de gemeenschap, zei voormalig VRT-baas Cas Goossens onlangs. Wel, dat betekent onder meer dat hij die gemeenschap duidelijk maakt in wat voor wereld ze leeft anno 2010. En zo mensen helpt bij gedragsveranderingen die onvermijdelijk zijn. Minder vlees eten is onvermijdelijk tenminste als we vasthouden aan waarden zoals de gelijkheid van mensen en een leefbaar klimaat. En geloof me, een ramp is dat niet: ik ben zelf ook grootgebracht met de klassieke Vlaamse vleesmaaltijd maar sinds ik minder vlees eet, ben ik geen spiertje minder gelukkig.

Vanthemsche verzet zich terecht tegen de culpabilisering van boeren. Het is inderdaad ongepast om individuele veetelers met de nek aan te kijken. Maar een moderne boerenorganisatie anticipeert wel op wat komen gaat. Of gaan we weer wachten tot de EU ons dwingt? Beter voorkomen dan genezen, dit keer, Piet.

Bron: de morgen

Superbacteriën en supergoedkoop vlees

Tobias Leenaert verklaart hoe de intensieve veeteelt de antibiotica-resistentie in de hand werkt. Hij is directeur van de vzw EVA, dat pleit voor een Ethisch Vegetarisch Alternatief (www.vegetarisme.be). Experts waarschuwden afgelopen weekend op een Weens congres voor de opmars van een nieuwe superbacterie, die resistent blijkt voor de bekende antibiotica en nu al voorkomt in meer dan 80 procent van het Nederlandse kippenvlees (DM 12/4). Volgens Leenaert is de intensieve veeteelt, die de resistentie in de hand werkt, een tijdbom voor volksgezondheid en milieu. "Maar hoe lang gaan we doen alsof er niks aan de hand is?"

De nieuwe publieke vijand nummer een heet esbl. Het is een gevaarlijke, zogenaamde superbacterie, die ondertussen al bijna resistent is tegen zelfs de zwaarste antibiotica. Experts in Wenen trokken gisteren aan de alarmbel. Mag het gezegd dat er - voor de zoveelste keer - heel sterke aanwijzingen zijn dat ook dit gezondheidsgevaar voortkomt uit? de intensieve veeteelt?

In Nederland blijkt bijna 90 procent van het geteste kippenvlees besmet met de esbl-bacterie. Of de ziekteverwekker zelf afkomstig is uit de veeteelt staat nog niet vast. Wat wel duidelijk is, is dat de intensieve veeteelt de antibiotica-resistentie bij mensen enorm in de hand werkt. In veebedrijven zitten soms tot duizenden (varkens) of tienduizenden (kippen) dieren op elkaar gepakt, waardoor de kans op overdracht van ziekteverwekkers veel groter wordt en de mogelijke gevolgen enorm zijn. De enige manier om dieren in dergelijke omstandigheden gezond te houden (hen te laten leven tot ze slachtrijp zijn, zeg maar) is om ze vol te pompen met geneesmiddelen. De veehouder probeert het risico op het opduiken en verspreiden van ziekten te beperken door het preventief en therapeutisch gebruik van antibiotica. En zo ontstaat een wapenwedloop tussen geneesmiddelen en ziekteverwekkers. Daarvan is de esbl-bacterie slechts de meest recente beroemdheid: ook het H1N1 virus dat de Mexicaanse griep veroorzaakt - eerst varkensgriep genoemd - zou ook ontstaan zijn in de intensieve veeteelt.

Gelatenheid
Een reportage over de bacterie op het vtm-nieuws is typisch voor de gelatenheid waarmee vaak gereageerd wordt op dergelijke potentiële nachtmerries: nadat bericht wordt dat we de bacterie ook via de voeding kunnen opdoen (ook in België is besmet kippenvlees aangetroffen) krijgen we het advies van een expert. Jan Verhaegen, microbioloog UZ Leuven, stelt ons gerust: "gewoon het kippenvlees goed verwarmen". De reporter voegt er nog aan toe dat, willen we resistentie niet in de hand werken, dokters niet te vlug antibiotica mogen voorschrijven en patiënten er niet bij het minste kwaaltje mogen om vragen. En daarmee is de kous af. Geen woord over antibioticagebruik in de veeteelt. Alles is in orde, het vlees is weer veilig.

Nochtans zit precies daar het probleem. Antibioticarestanten blijven na de slacht van het dier in zeer lage hoeveelheden aanwezig in het vlees. Mensen nemen deze residu"s op, kippenbout per kippenbout, biefstuk per biefstuk. Op deze manier verliezen de antibiotica hun effectiviteit en ontstaat er resistentie. Bijzonder zorgwekkend is dat ook dierlijke mest antibioticaresidu's en bacteriën kan bevatten, die uiteindelijk worden aangetroffen in bemeste groenten en fruit.

Kan de veeteelt zonder antibiotica? Een ziekte die opduikt bij een paar dieren kan, zonder ingrijpen, in een mum van tijd een hele stal infecteren. Antibioticagebruik werd reeds teruggedrongen in de veeteelt: groeibevorderende antibiotica zijn niet langer toegelaten, maar er wordt nog steeds volop gebruik gemaakt van antibiotica voor preventieve en therapeutische doeleinden. Verdere beperkingen zijn immers niet evident: die zouden de productie van vlees duurder en economisch meer risicovol maken. De veehouderij schuift het probleem (deels terecht) af op de consument: die is niet bereid veel te betalen voor zijn vlees, en wil het elke dag op tafel. Per Belg wordt zo'n 100 kilogram vlees per jaar geconsumeerd. En diezelfde Belgen geven nog slechts 15 procent van hun maandbudget uit aan voedsel.

Welke alternatieven en oplossingen zijn er? We kunnen er ons verschillende indenken, maar er is één oplossing die niet alleen dit probleem maar ook een schare andere problemen ingrijpend kan beperken of zelfs kan elimineren: minder vlees eten. Dat betekent een lager aanbod en een minder intensieve veeteelt. Dat betekent minder CO2-uitstoot, een efficiënter voedselproductiesysteem, minder dierlijke vetten en dus minder hart- en vaatziekten, meer voedselveiligheid en minder dierenleed. We zijn enorm gebaat met minder vlees, maar uitgerekend deze heel simpele en doenbare stap is voor velen vooralsnog een brug te ver. Elke dag vlees op het bord lijkt voor de gemiddelde Belg een verworven recht of een noodzaak.

De vraag rijst dan: wat moet er gebeuren eer iemand actie onderneemt? De Wereldgezondheidsorganisatie waarschuwde dertig jaar geleden al voor de gevolgen van het grootschalige gebruik van antibiotica voor vee. Hoe lang kunnen economische belangen het laatste woord krijgen? De intensieve veeteelt is een absolute tijdbom, zowel voor de volksgezondheid als voor het milieu. Hoe kan een systeem dat erop gericht is zoveel mogelijk geld te genereren door zoveel mogelijk dieren zo vlug mogelijk zo vet mogelijk te maken met zo weinig mogelijk kosten, ooit iets goeds opbrengen?

Laat ons niet met de vinger wijzen. De intensieve veeteelt is een uitwas. Ze is niemands fout, maar we moeten ervan af.

bron: de morgen

jeseken in een bakske stro

Uw Boereken gaat soms zijn vliegende meisjes achterna tot in het verre Wallonië, en blijft daar meteen plakken. haja, al die meiskes.
Uw boerinneken, schijtebang als ze is, schuift dan steevast de grendels toe. Hermetisch afgesloten van de buitenwereld slaapt zij dan rustig in. Deze morgen schoof uw Boerinneken de grendels open, smeet de deur open en stak de neus in de verse ochtendlucht, zo na een nachtje lenteregens. Groots was de verbazing om twee voetjes uit het strokotteken te zien steken. En aan die voetjes groeide een volledig Boereken, met PoesPardoes languit op zijn buik. Heerlijk slapend op een laag stro, met Pardoes als Wachter Tegen Ratten en Ander Ongedierte.
Een jeseken in ons kotteken, zo temidden van de lente!

(blijkbaar was hij om 3 uur des nachte nog naar huis gebold, om bij zijn geliefd Boerinneke in bed te kruipen. Dat was buiten de grendels gerekend..... sjjjjt. hij doet op dit moment een middagdutje....)

Vlijt

Al weken broeit het zowat overal. Menig tuinblog spat van het scherm met al de geuite ijver en werklust in de hof. Er wordt lustig gezaaid, gestekt, gesnoeid, geplant, gepoot, gekiemd, geploegd, gespit, gegrellinet, gebezigd! En steeds met de glimlach en rode wangen van plezier. De bruisende lente in het navelputteken meedragend. Behalve ten Huize Compagnie, zo lijkt wel.
Al vraagt uw Boereken hier enige nuance. Hìj is wél op schema, en zijn meisjes vliegen lustig en blakend van gezondheid rond.
Laten we wel wezen, het is uw Boerinneken dat wacht. Op dat moment van onweerstaanbare werklust. Om te gaan zaaien, stekken, snoeien, poten, kiemen, ploegen, spitten, grellinetten, bezigen. Zonder haast was ze aan het wachten.
En dan begon plots de zon te schijnen, de tulpen te bloeien en de temperatuur onmiskenbaar te stijgen. En nog kwam die Kriebel tot Vlijt niet aanzetten. Genieten des te meer. Een hof doet het immers ook fantastisch goed zonder (over)werkende handjes.
mor niet willen komen hé.

Dit weekend trok ze zuchtend haar overalleken aan. Stroopte ze de mouwen op en zette zich op Aardpeer Zoektocht. Niet om uit te delen maar om de gansen hof vol te planten met wat nog in de grond zat. Na 3 steken in de grond kwamen er twee (!) volle emmers tevoorschijn. Een bos wordt het dus deze zomer. Een bos aardpeer, rondomrond den hof.


En kijkt nu. Terwijl ze eerst zonder zich al te veel moe te maken met het voetje hier en daar een aardpeer de grond in propte, bukte ze zich na verloop van tijd richting aarde, om halverwege de tuin op haar knieen, met blote handen, vuile wangen en een bespatte bril zich van haar taak te kwijten.

Toen haar vingers openlagen van het wroeten, haar wangen rood stonden van de inspanning en haar rug hevig protesteerde, strompelde ze naar binnen, met dé (Moestuin)Glimlach rond haar lippen.



Hoewel De Kriebel Tot Vlijt nog steeds niet in mijn navelputteken nestelt, valt het toch weer niet te ontkennen welks een weldaad dat toch geeft.... Mor nu weer twee weken luiheid!! Nooit overdrijven hé. Dat zaaien, stekken, snoeien, poten, kiemen, ploegen, spitten, grellinetten, bezigen kan wel nog even wachten.

Mysterie competition

Gezien het gezamenlijk negeren van de laatste mysterie competition (enkel de moeke waagde ene poging); herlancering.


Drie foto's
heel simpel; tel op elke foto het aantal zichtbare biggen!! Veel zoekplezier.
Er zijn zoals steeds weer mooie prijzen te winnen