tere confituur


Een fragiele lente brengt ook tere bloempjes mee; het violètje. Het Maarts viooltje hier, en hemeltje lief, wat ruikt dat zalig. Wanneer je er langs loopt zwem je precies in die snoepjes.
Menig passant zag uw boerinneken de laatste dagen dan ook met haar poep de lucht ingestoken snuiven aan die bloemetjes. Er stonden er zoveel dat ik het zelfs aandurfde er enkele te plukken. En ze volgens een BoerinnenbondReceptje klaar te maken. Ge zijt boerin of ge zijtet niet hé.

Je plukt een kopje breekbare bloempjes, en je draagt ze voorzichtig naar binnen.


Je hakt ze in stukken, en dat is even gruwelijk als het klinkt: net alsof je vlindertjes fijnhakt...


Een kopje-en-half water opzetten met een half kopje suiker, als het kookt de fijne vlindertjes erbij steken, enkele minuten koken en dan de nodige hoeveelheid geleermiddel erbij doen.


En dan giet je het in een potje.

Bijzonder fijne smaak. "Water" vond het boerken.

2 opmerkingen:

liesbeth zei

dat kom ik binnenkort proeven!!

De biodiverse tuinier zei

Dat hakken vond ik een gruwelijk moment ;-)