Grond!!

Is de basis van alles. Zonder grond geen landbouw, zonder landbouw geen leven, uiteraard. En vooral: een verveelde Dries en Tine

Maandag werd de grond, eindelijk, definitief verdeeld. De roze gronden op onderstaand (hoogstaande creatief ingekleurd) kaartje zullen vanaf september door ons gepacht worden.


Rechtsboven, dus boven de boerderij, zijn de velden waar de varkens in hun cabanekes zullen wonen. Linksonder, net aan het begin van ons oprit, zijn de akkers, waar we hun voeder kweken.

In het najaar wordt er voor de eerste keer gezaaid voor ons. Tot nu toe werden de gronden ingezaaid met groenbemester om de organische stof van de grond, die momenteel belachelijk laag is, weer omhoog te krijgen. Dit is natuurlijk een werk van decennia, terwijl de uitputting van de grond helaas veel sneller verloopt. Tegen dat onze carrière hier ten einde is, laten we op de Grange grond van topkwaliteit achter. Als dat geen schoon afscheid is zeg.


Maar bon, daar zijn we nog lang niet, aan die « Fin de Carrière ». D'er moet eerst nog begonnen worden.
Dit jaar wordt er Triticale ingezaaid, met Tuinboon als ondergroei. Triticale is een kruising tussen rogge en tarwe, waarin de goede eigenschappen van beide worden verenigd. In deze warme, droge streken en minder goede gronden levert Triticale toch een aanvaardbare opbrengst.
Tuinboon is dan weer een goed ondergewas (het groeit samen met de tarwe), doordat het goed onkruidverdrukkend is (doordat er weinig open grond is), oogstzeker (vogels interesseren zich er minder in), een goede opbrengst heeft en lekker voor de varkentjes is.
Daarnaast komen er ook akkers met Luzerne, deels voor de varkens, deels als groenbemester, deels om te verkopen, en gras-klaver, want dat eten ze gaarne en kunnen we ook inkuilen.

Wij moeten voorlopig niks doen ; het zaaien, onderhouden en oogsten wordt gedaan door een akkerbouwer, betaald door Terres de Liens. Vanaf volgend jaar is het aan ons.
Wat we wél zelf gaan doen is ons « 1ha expirementale » uitproberen. 1 hectare waarop we enkele gewassen willen uitproberen: aardpeer, klavers, bloemenmengsels, pompoenen.... weet ik veel, dat moeten we nog uitzoeken. Wat we kweken zal ook afhangen van wat we van zaad of plantgoed vast krijgen.

De andere gronden zijn voor koeien (bruin, links), graan voor brood (groen, rechts), Graan en velden voor kippen (geel, rechts) en voor het couveusproject (blauw), waar nog geen invulling aan gegeven is. Die oppervlakten kunnen gehuurd worden voor een periode van 3 jaar waarin de paysan in kwestie mag uitproberen of het werkt . Eenmaal de « couveuse »periode afgelopen is, moeten ze zelf aan de slag, elders. Maar die verhuis wordt wel begeleid.

De kleine stukjes rond de boerderij die geen kleur hebben zijn de gemeenschappelijke gronden. Daar komt een boomgaard, onze privetuintjes, een moestuin en waarschijnlijk een camping à la ferme. Het meeste asfalt gaan we openbreken en grind strooien, en we gaan er een pareltje van maken !!


Deze herfst begint het grote werk. Alle boeren gaan samen de boerderij opkuisen (der ligt daar hooooopen rommel, waar ook zeer bruikbare zaken bij zittebn), de hagen snoeien en bomen planten. Wij, en emma en nico (koeienboeren) gaan in augustus onze moestuin klaarleggen en een bijenhotel bouwen.

We zien het volledig zitten jom !!!

Huisje tuintje

Binnen 2 maand wordt dit ons uitzicht.



En dit onze voordeur.

En voorlopig ziet het er zo uit

Er moet dus nog stevig aan verbouwd worden.We gaan nu muren afkappen en schoonmaken, een vloerken leggen, een houtstoofje zoeken, een beetje verven, een nieuwe deur steken en ramen bestellen. Klinkt nog ça va, niet ? o. En elentriek leggen. En water. En buizen, en een badkamer en een keuken en een mezannine. Olaaaaa. Maar hej, tis la Sud de la France, alles kan hier !!

Vanaf november zal er een ook bureau gebouwd worden in het voorste gedeelte van de boerderij, in een mezzanine, waaronder de winkel, op termijn, zal worden voorzien. Vanaf dan werkt er iemand voltijds op het project « couveuse », en die persoon zal haar intrek nemen in die bureau.

Vanaf januari beginnen dan ook de grote werken op de boerderij, maar daarvoor moet er nog geld verzameld worden. Hoewel de vlamingen onder ons beter Land in zicht kunnen steunen, mogen jullie ook altijd Terres de Liens een sommetje schenken, of een aandeel nemen.

Het project van Barjac is immers een geval apart. Normaal gezien zoekt een boer contact op met Terre de Liens. Ze hebben een omlijnd project en samen gaan ze op zoek naar een geschikte boerderij. In dit geval echter werd eerst de boerderij gekocht (en nooit eerder kocht TDL zo'n grote oppervlakte en gaf ze zo'n bedrag uit), en werden dan pas de boeren gezocht én het project vorm gegeven. En daar waar de boer normaal gezien de helft van het nodige budget bijeen dient te verzamelen (hetzij in eigen fondsen, hetzij door aandeelhouders van TDL), was dit hier volledig in handen van de geldschieters van TDL. Dus moeten er nu dringend extra fondsen gezocht worden. Hier in Frankrijk staan we dan ook met een stand op markten om zoveel mogelijk mensen te betrekken bij dit project.

Wij kunnen jullie alle info per post bezorgen (overschrijvingsdinges enal), maar je kan ook de meeste info vinden op de site van TDL.Voor stortingen uit het buitenland (zoals België)kan je best even contact met ons opnemen, dan sturen we je de nodige info door.

Doen, zeggen wij, want ook jullie zijn verantwoordelijk voor wat er met onze grond gebeurt. Kies dus bewust voor een duurzame oplossing, steun actief een andere manier van denken én van actievoeren en doe aan een positieve schenking !!

Dikke mercie !



Thuisfront



Denkt aan ons....

Uitvliegen

*emo alert*

Ook al vlogen we naar een warme streek, we nemen vooral warme herinneringen mee. Na een zalig feestje volgde een zenuwslopende opkuis en verhuis. We sluiten een hoofdstuk in ons leven af en beginnen op een nieuwe, lege pagina. Met verse inkt.

Het waren uitputtende weken, die laatste in België en langzaamaan smijten we die vermoeidheid als een mantel van ons af. Maar terwijl dat gebeurt, komen alle herinneringen ook boven, en soms, heel stilletjes, wanneer de cicaden zingen, de fles de bodem ziet en de maan klimt laten we ons een beetje meeslepen.


Enkele warme herinneringen die we meenemen en plannen die we smeden...


Moeke, dé moeke die er altijd staat, die bramen kwam plukken in de plensende herfstregen, die niet alleen kleermaakster speelde, maar ook afwaste tegen de sterren op en er voor zorgde dat ons huis piccobello achterbleef. Desnoods zoals het 100 jaar geleden gebeurde... En haar familie meenam om te helpen. Al Frans aan het oefenen voor als ze op de markt staat.

Servaas, Tom, Koen en Regine die een stilzwijgend treurlied aanhiefen toen het duidelijk werd dat wij zuidwaarts trokken. Nog geen jaar geleden ontdekten we samen de Warré kastjes en sloten we elkaar in ons hart. En die brede glimlach en de klinkende zoen van Tom neem ik ook eeuwig mee. Lieve jongens, komen jullie vaak op bezoek ?

Steven en Didier, die dolenthousiast beestjes-babiesit speelden, dé topgasten waren op ons trouwfeest en die diep diep in ons hèrte zitten. En cavia's hebben, altijd dolletjes. Jullie inspireren ons ook mateloos.

Lien, slachtmasjien, en Sam, die zo intens kan genieten van muziek en mooie woorden, en al hun pagadders (de honingpot staat altijd klaar), Michele en Rebbe ( Italie ligt op een boogscheut !), Jeroen en Katrien (blijven bouwen !), het begin van onze vriendschap ligt in België, het vervolg hier ?!

De Punters, dié punters. We gaan jullie missen, wat een ongelooflijke toffe bende zijn jullie. Schouders om op te bouwen !!!!

En dan onze Engeltjes, maar evenveel hun lieve lieve oudertjes, zus en broers. Dju zeg. Dikke dju, zoveel leuke herinneringen, en zoveel meer die er nog zullen komen. Hakon in de gardolaise modder, Merelken in een gevecht met een zwart varken. Ow jessss. Ann op een kunststage in onze schuur, Stijn op ons dak, herstellingen aan het uitvoeren, Caroline in de moestuin en Steven met een pastisken onder de plataan. Wij zien het al zo voor ons.

Mieter Krentebol en haar Jizzel (je kaartje durf ik nog steeds niet lezen), Sofie La Rubia en haar spaanse God (nog nooit woonden we dichter bij elkaar), vanaf nu zonnen in Barjac en skiën in Norge ?

Erinn, lieve lieve Erinn. We zien je al snel terug. Lieve meid, jij gaat veel te snel groeien, kom maar vaak op bezoek en neem je zus en broer maar mee. En je mama, want we moeten die nog leren kennen, en de papa, voor wat advies, al dan niet gevraagd.



Almire. Ons 100 jaar oude buurvrouwtje die in tranen uitbarste toen ze hoorde dat we vertrokken en ons huilend uitzwaaide toen we nog maar de auto aan het inladen waren. We hadden de moed niet meer om effectief dag te gaan zeggen. Lieve lieve Almire, altijd wel met een bluts van een of andere struikel.

De wekelijkse wasmand die we fietstend naar bij vake en moeke brachten, en die we nu in een emmerken doen, gelijk vroeger. Zonder dat Moeke ons een koffietje aanbied en de onderbroeken strijkt en zonder vake die als een Arabier een spit draaiend houdt. Maar wat niet is kan nog komen.

Geoloogjes, bioloogjes, academici en Jnm'ers, jeezes, hoe slagen we er in ons zo te omringen met al die leuke mensjen ? Of zie je dat pas op afstand, hoe goed het daar wel was ?? Wim en Wortel, jullie waren niet voor niks onze getuigen. Kom af en toe een checken of we het nog goed doen. En Psijne, waag het niet te bellen een week voor je bevalt. Ik zag een aanplakbiljet van de bamboedinges en was meteen weer 10 jaar jonger. Waar is die tijd......

Lieve Ilse, de tofste collega, en onze andere werkmakkers. Een carrière samen lag voor onze voeten , maar het mocht niet zijn.... Geef er een lap op daar !

Herman en Ann. Het tofste koppel van Zomergem. Wedden dat we elkaar nog veel gaan zien. En Herman, vergeet dat kippetje niet !

Mit en Pit, Oma en Bompa, Mémé en pépé. Jullie afscheid viel het zwaarst, want we weten allemaal hoe snel de tijd gaat.

Tante Rat, en haar Michael, de bevlogenheid zelve. Organiseerde een geweldige Absynth Night toen we groene elfjes bezongen.


En Maai en haar Nieuw Lief, altijd leuke dinges. Hoe jij je nu jeunt, tis mooi om te zien.

Naast mensen lieten we ook een tuin achter, eentje waar gans ons hart inzat. Mét compostweesee, onzen troon.

En, vooral, onze beestjes. We vonden nieuwe, inspirerende, mensen die ook varkentjes wilden. De biggen kregen dus een thuis. Het is jammer dat we hen pas bij ons afscheid leerden kennen... Geus, onze allerliefste Geus, onze stammoeder, ons allereerste varken. Dankzij haar kregen onze dromen vorm. Ook zij vond een plekje. Maar zij verdient een apart postje, het afscheid viel ons immers bijzonder zwaar.

Ons kipjes, waarvan er twee meekwamen en de rest een nieuw onderkompen vond, en terstond de bessen opfretten. De konijnders, belanden in de pan of in een nieuwe ren.

En de poezen. Maar ook dat is een ander verhaal, waar we nog niet klaar voor zijn, de wonde is nog te vers....


Al dit lieten we achter, maar namen we ook mee, in ons herte, in dat week plekje achter in het hoofd. En die verhalen zijn nog lang niet klaar ...