En toen....

.... was het weer van dattum. Zalig. Uw Boereken weer content.


.... barstte de lente explosief uit in onze tuin. De wilgen staan weer te zoemen in hun goudgele stralenkrans

.... Begroeven we kinders



.... verplaatsten we een berg


.... werd er geoloogje gespeeld

.... deden we aan kinderarbeid. Best vermoeiend.




...werd er samengewerkt


.... bleken er plotsklaps kleine konijntjes rond te lopen.


....5 stuks en best al groot. Bij de neus genomen dus.


.... kwam monsieur Moustache terug, toog hij meteen aan het werk en bleek Marie al weer 6 weken zwanger. Waarmee ons Structureel Plan der Konijnenkweek, waarbij we mikten op 1 nestje per 3 maand, geheel en finaal naar de zak is. Schitterend.
.... kenden we dramatische gebeurtenissen op ons erf



.... groeven we een lange jongen uit de grond.


.... kenden Kleine Mensen Groot Verdriet

... redden we 2 padden van een geplette dood
... verstopten we ons van de Grote Boze Wereld


... werd er gezond gedaan


... waren we bijzonder vlijtig in de keuken


... bergen taartjes en hopen trillerige PoepsimpelePuddingskes


... lieten we ons volledig gaan op een decadente fijn feest


... vierden we het 10 weken bestaan van dit Vogeltje


.... passeerden er niet alleen vluchten Kraanvogels


... en keken we met een bang hart naar wat er in de Verte aan het gebeuren is. En kunnen we er met onze beste wil niet bij hoe het zo ver komen kan.....


2 opmerkingen:

rachel zei

en lezen we weer met veel plezier een verslag van de bezigheden...

Fenna zei

hoe het zo ver komen kan... daarvoor is het al lang te laat denk ik. hoe moeten we reageren? met z'n allen en groots? of beter gewoon klein en dichtbij je best proberen doen?