Wonderschoon Venijn...


(goeiemorgen!)

... die laatste dagen. Je wordt wakker in een berijpte wereld met een vurige zonsopgang. Niet te hard kijken, of uw oogbollen bevriezen. En vergeet vooral niet het ijs nog maar eens weg te kappen van de drinkbakken
... ons Geus die pertinent weigert naar haar eetbak te wankelen. Gelieve het voor haar neus te komen deponneren. Warm alst enigzins kan.


... die duimdikke paarsbestoven braamtakken. Die deze winter precies Doornroosje beleefd hebben. Met die waanzinnig mooie doornen die bevroren blinken in de ochtendzon. Niet te luid jubelen, ge moet er eerst overklauteren alvorens de kippen te kunnen voederen. Liefst met een overvolle emmer water.
... die biggen. Ze ketsen hier als bolleketjes door den hof. Fretten uw boerinnekes laatste prei op. Zijn dol op bloembollen en op de schijtebenauwde kat.


... die buurvrouw. Of beter; haar drie kleine dochtertjes. Of nóg beter; hetgeen ze mee hadden.
... die 4-dagen-oude-konijntjes. "gered" van de kou door de buurvrouw. Nu mag uw boerinneke alles uit haar hoed toveren om niet voor het Einde der Tijden als "die konijnenmoordenaar" door het leven te moeten gaan.
... die oogjes van de buurmeisjes toen ze vroegen "mogen we dan af en toe eens komen kijken", nét voor ik wou zeggen dat ik aan zo een hopeloze taak niet begin.


(verscholen in het stro; lekker warm)

... die zonsondergangen. En dan dat blauw. dàt Blauw. Waarin de bomen, nog niet in bloem of blad, messcherp getekend staan.

weerspreuk

"Koning Winter is pas écht verdwenen, als de olijfolie weer begint te wenen."

(of; groot jolijt! ten huize Compagnie beginnen de flessen olijfolie weer te ontdooien, nadat ze 4 maand steenhard door het leven gingen ...)

Nieuwe meisjes


"Nieuwe meisjes
Waar komen ze vandaan?

Hoera daar zijn ze weer
Huppelend door de vroege lente
Ze doen alsof ze mij niet zien
Geheel volgens de regels van hun spel"

Een warm zonnetje, en daar waren ze,
mijn meisjes,
in grote getalen zoemend doorheen het luchtruim
ontlastend op de was van de buren
hun kast aan het herontdekken.

Het eerste stuifmeel hebben ze al gevonden. Oranje-geel.
De koningin is aan de leg.
Klaar voor duizenden nieuwe meisjes.
Ze doen mijn hartje sneller slaan.

Dure Depressie

Die Frank toch.

Deze morgen, tijdens de voorlaatste-allerlaatste-nog5minutjesblijvenliggen-Ronde, sprak De Frank op de radio.
Hij had het over Depressies. En over ons Xynthia, vanwaar die naam voor een stormpje dat ons boerenhof eens proper waaide. Blijkt dat die Onvoorspelbare Woestenijen te koop zijn. Xynthia had geluk, haar aankoop rendeerde. Olaf daarentegen zag zijn gift met een briesje verwaaien.
Flux verwees De Frank alle luisteraars naar zijn eigen fan-site. Alwaar men zo een depressie kan kopen en benoemen. Vergist u niet, Wind ligt blijkbaar goed in de markt. "Een hogedrukgebied kost 299 euro, een depressie 199 euro".

België moet wel aanbeden worden door Depressionisten.

Tip van de dag "ik eet minder vlees"


Vreemde tip gezien de wandelende vleeskuipen hier?
Niet echt. Wij streven immers naar Beter en Minder Vleesch, en niet naar Meer Vleesch.
Ook halen we af en toe een beetje rundsvlees en kopen we kippen, eenden en schaap bij buren. Maar toch eten wij enkel vlees in het weekend, maken er meteen een specialleken van. We doen dan ook lang met onze vleesvoorraad.

Een nieuw rapport (over de mondiale voedsel- en landbouw-situatie) van de FAO (VNorganisatie voor voeding en landbouw) geeft verpletterende cijfers mee rond de vleesconsumptie wereldwijd. In centraal Azie en het Noord Afrika eet een mens gemiddeld 20 kg vlees per jaar. In Latijns Amerika al een koteletje meer: 58 kg vlees/jaar/pp. Noord Amerika en Europa gaan voor een T-bone steak; 83 kg/jaar/pp.
Maar dan ontbreekt er nog een regio; Midden en zuiden van Afrika: 11 kg/jaar/pp.

Het Rapport maakt ook schattingen naar de toekomst. Reken op bijna een verdubbeling in Afrika, Azië en Latijns Amerika. Europa en Noord Amerika stijgen blijkbaar bescheidener. Geschat wordt dat wij in 2050 89 kg vlees/pp/jaar eten. (lang leve Donderdag Veggiedag?)

GodAlleMachtig.
We verzuipen nu al in de stront. We laten nu al alles wijken (bossen, rivieren, bevolkingsgroepen) voor grond, gewassen (zoals soja) en beesten. De ongelijke verdeling druipt er langs alle kanten van af. De voedselsouvereiniteit is totaal onbestaande in het zuiden.
Maar wij willen een dagelijkse worst op het bord...
Gaan we ooit wakker worden?
Wij hopen het van ganser harte, en nét daarom willen we op een alternatieve en kleinschalige, familiale wijze landbouw voeren.
Doen jullie mee? Eet dan écht voedsel. Vooral planten. En niet te veel. (even klikken)



(Tip komt uit "366 tips voor de biodiversiteit")

Broze lente



De lente sloop het huis binnen deze morgen, met een klein, wit, ozo broos vogeleitje.
Poes Pardoes op haar paasbest. Ze had het eerlijk gevonden, ergens in haar wildernis.

Het smaakte haar gewéldig.


Onze killerkat

ochtendgroet


jodelei, we kunnen weer beginnen!!

Met het groeten der dingen. Bij het ochtendgloren, wanneer we naar de wei strompelen. Want ondanks de open hemelkranen is de lente écht gearriveerd.

Elke dag even piepen naar de eerste sneeuwklokjes, o-wat-zijn-ze-toch-mooi. Gehurkt de ontluikende krokusjes de grond uitkijken. De lange, steeds geler wordende staartjes van de hazelaar even laten wiebelen tussen je vingers. De zijdezachte katjes van de wilgen je wangen laten blozen. De kerstrozen (of helleborussen) terugvinden en weer verschieten over hun grootte.

En daartussen biggenrugby houden, gezien die kleine ondingen langs alle kanten ontsnappen en de voorjaarsflora van dichtbij willen besnuiven.

's ochtends wakker worden met luid vogelkewetter, en bij de schemering de laatste vogel zijn lied afluisteren voor je de biggen wekt. Schoon. Schoon.

D'er zit weer uitbundig, kleurrijk en springend leven in onzen hof!!!