Eeuwig grijs tapijt

Gisteren liepen de kertsfestijnen ten einde. We propten onzen gelen sjonniebak (althans volgens die belgjes. Alleen echten fransen zien daar uiteraard de klassenbak in) helemaal vol, sjorden er nog een remorkje aan en tuften 1000 km zuidwaarts.

Het waren 2 heftige, intense en dodelijk vermoeiende weken. Ei zo na hadden we het niet overleefd, die avonden vol kroketjes wedstrijden, wijn en bier festijnen.
Uiteraard waren 2 weken te kort. Waslijsten vol mensen en dingen die we plachten te zien, maar dat we met een uitgeput wuifken vanuit de zetel lieten voorbijgaan.
En uiteraard waren 2 weken te lang. Té veel mensen, té veel hetzelfde moeten uitleggen, té weinig slaap en, vooral, te weinig Licht en Lucht.

Maar we kregen wél heeeel veeeeeel kadootskens. We gaan dat nog doen, ver verhuizen. En heel veel oogjes die oplichten toen ze ons zagen, waardoor we helemaal warm werden. En heel veel dikke versmachtende knuffels, toen we weer vertrokken.

Dus, na 2 weken was het welletjes. We namen moeizaam afscheid en het voelde een beetje als losscheuren deze keer. Nu was het voor écht.
Verdweesd trokken we ons als, 10 kg verdikte, weekdiertjes terug in onzen kokkel en tuften ervandoor.
Adieu, land van Eeuwig Grijs Tapijt en bonjour land van Hoge Hemels.







2 opmerkingen:

maai by naait zei

T was fijn dat jullie er eventjes terug waren, nu voelt het vreemd aan dat jullie weer weg getufd zijn, want nu is het tot we zelf es naar daar getuffen ! Ik zie er alleszins enorm naar uit ! zoen

liesbeth zei

Ik zie jullie alvast terug met Pasen!!