Knorta???




Een paar weken geleden, zo nét voor die wonderbaarlijke Witte Droom ons landje aandeed, kwam een vriendje langs met een smeekbede en een heel klein beestje.
Uit de doos kwam Nora gekropen, 5 weekjes oud, knalroze, rillend op haar dunne pootjes en de hartedief van pieter. Met een bloedend hartje liet hij zijn meisje bij ons achter, maar we beloofden er goed voor te zorgen.

Het plan was haar een weekje binnen te houden en daarna buiten te steken op de wei met geus en lambiek.... Maar nét dan werd het winter natuurlijk. En heeft u al eens een speenvarkentje van 5 weken gezien? Dat is dus gigantisch klein en lief....
Ons hart won het van ons boerenverstand en daarmee hebben we tegenwoordig een "huisvarken", of hoe noem je zo'n onding.

En daar gaat ze dan, met haar hakjes rondtrippelend op ons parket. Er wordt gekakt en gepist alsof het een lieve lust is, en vooral niet op het klaargelegde krantenpapier, geneut en gekrest als het niet naar haar zin is, gegeten en gesmekt van alles wat we haar voorschotelen, geknabbeld en gesabbeld aan al de losliggende kabels, knoopjes, prullekes en dinsgskes...Het liefst van al wil ze dat we de ganse dag in de zetel zitten zodat ze zich tussen ons kan nestelen met haar natte neus in onze oksel. Maar haar grootste kwaliteit is iets wat ze waarschijnlijk deelt met élk varkentje van die grootte; haar gave om harten te stelen...Ze werd in slaap gezongen door de zus-met-het-peperkoekenhartje, in de armen gesloten en verwelkomd als jongste telg van de familie door den bompa, en vertroeteld door iedereen die haar tegenkwam...

Maar wees een gewaarschuwd vrouw ende man! Het houden van een varken in huis is helemaal niet altijd zo zoet als roze marsepein. Heel der dagen kak en pis opkuisen, overal vuil en viezigheid, al je tapijten verstoppen zodat ze de kakstroom overleven, niet meer rustig aan tafel kunnen zitten, stinkende scheten als je met haar in de zetel zit...Echt niet aan te raden. En als je al een varkentje nemen wil, zoek dan een boer die zijn beestjes niet speent op drie weken en niet verkoopt aan gelijk wie op die leeftijd. Want met zo een klein varkentje is niks aan te vangen. Persoonlijk vinden wij het een schande dat nora op die leeftijd verkocht werd. Ze hoort nog aan de borst van haar moeder te lurken, verdorie, en niet aan ons tenen.

Maar waarom wij het dan wel doen??
- we wisten niet beter
- we leren enorm veel bij; wat kleintjes eten, hoe kleintjes leven, hoe rap ze groeien...
- we kregen er "gratis" een varkentje bij en dat vinden we wel tof
- beloofd is beloofd
- wij hebben, in tegenstelling tot vele anderen, zoals pieter, een wei en vriendjes voor Nora ter beschikking.
- we zijn natuurlijk ook een beetje zot

Maar binnenkort mag ze de wei op en mag ze groeien en stoeien en wie weet komt Pieter haar ooit nog halen. En helemaal speciaal voor Pieter hebben we er extra veel fotookes op gezet. Kijk ende geniet -vanop afstand- van een klein klein biggetje....

3 opmerkingen:

Sven zei

Sjattig!!

En het past nog bij jou ook ;-)


Gelukkig nieuwjaar ook nog, Tine!

xxSven

Fenna zei

Ja zeg! Dit is weer op en top 'mijn kind schoon kind'! En dan die foto's... gewoon vertederend. Dat is toch niet normaal dat ik dat vertederend vind?
Soit, mijn kinderen zijn hoe dan ook rozer, gulziger (eentje dan toch), snuggerder (eentje dan toch), groter, zachter, sterker, gedragen zich beter tijdens een wandeling zonder ketting etc.
Ga maar eens kijken op onze blog.
Zo, weer eens lekker reclame gemaakt.
fenna-hannes.blogspot.com

Anoniem zei

Just snel een paar foto's bekeken,...
Hopelijk worden ze goed bevonden.
We houden nog contact!!!

Kurt sesselle