8 jaar Slaapkamergeheimen

Iets meer dan 8 jaar geleden verscheen onze eerste BoBo. Niet dat nederlands top-kindertijdschriftje, maar de LiefdesBrief (dat mag met hoofdletters) tussen uw Boereken en zijn Boerinneken. Bobo, omdat we toendertijd Bovo en Bondsec waren van de enige echte JNM. En we onze functie duidelijk erg serieus namen.
Op het secretariaat stond er een grote vakjeskast, waarin elke verantwoordelijke zijn post kon ophalen. (geen idee of dat nu, in tijden van efficiëntie, nog gebruikt wordt). Het was meteen onze geheime brievenbus, waarin we de Bobo's vakkundig verstopten tussen verslagen, aankondigingen en meer Nuttig ende Saai nieuws. Stapels brieven werden er geschreven. Net doordat leutig spelletjen heeft het vrij lang geduurd alvorens we wilden toegeven, dat we, bonja, allezhow, elkaar gewoon gèire zien.

We trokken samen in een klein, oergezellig kraakpandje in hartje Gent. Gingen daarna de rust en de varkens opzoeken in Zomergem en nog later de zon in Barjac. We gingen overal een beetje werken, zelfs in het buitenland. En onderwijl  trouwden we met een varkentje aan het spit. We deden zoveel samen dat we "dries en Tine" werden, alsof het 1 naam was. Niet Tine en dries, want dat klinkt niet. Dries en Tine. Is dat wel gezond, zoveel samendoen?

zie hoe sexy

Nu 8 jaar later, is er niet veel veranderd. We doen zelfs nog meer samen. en de Bobo's keerden terug, na 5 jaar afwezigheid. Want, als iets duidelijk is, en je elkaar elke dag ziet, moet je dan nog liefdesbriefjes schrijven? Wij vinden van wel. Want niets is eerlijker, niets is romantischer dan een klein briefje, helemaal van jou, helemaal voor hem/haar. In een zoete taal die alleen wij begrijpen. Dat je in een doosje stoppen kan en er zo vaak als je wilt terug uithalen, heel voorzichtjes als breekbare aardbeien. En dan gloeien die woordjes nog na, als warme kooltjes. Omdat je niks als vanzelfsprekend mag beschouwen.
En nu staat Bobo voor post tussen Boer en Boerin. Zietget, voortbestemd jom.

een écht boereken

en een echte kwaaie Boerinne

ze is niet altijd kwaad, gelukkig

Een huus bouwen, hoe klein ook, een boerderij opstarten, hoe leuk ook, in een ander land wonen, ook al is het onze tweede landstaal, vrienden maken, hoe vermoeiend ook, een buitenbaarmoederlijke zwangerschap te nauwernood overleven en daar ons levenlang de gevolgen van moeten dragen, hoe ongelukkig ook, met een minimaal budget rond komen, ook al lukt dat aardig, het elken dag samenzijn, en al die frustratie rond het project, het zijn dingen die bij ons wegen op onze "relatie". Dat zal elders ook wel zijn. En, zo ver weg van al onze vaste Dijken van Vrienden, (en over skype gaat dat toch niet zo goed), is het een heel moeilijke oorlog om te voeren, zo op ons eentje.
En dat je dan, ondanks die Overweldigende Liefde, verpletterend hard voor elkaar kan zijn.



En dan zijn LiefdesBrieven voor ons de zalvende redding. Daarin doen 5 woordjes al een wonder. En is het gewoon duidelijk; het hoeft allemaal niet zo hard en moeilijk te zijn. Wees Maar Gewoon Verliefd. Ondanks al de rest ja.

8 jaar verliefd zijn, wat een geluk. En wat een geluk om 8 jaar wakker te worden met die Liefde naast je in bed.