Sintenklets

Ze kwamen elkander hier tegen en twas een hartelijk weerzien, die Maarten en den Nico.Na de Sintentest van het dak en een paar trappisten gingen ze elk hun weg. De een zuid, de ander verder Nord.

Ze lieten echter een Pietje achter. Fijn speelgoed zoiets. Dat had eerst 1 broek. Dat werd plots een muts én een kortere broek.

Hij beeldt iets uit.

Dat manneke dus

Kijk Maai, korte pijpen!

Een potske dus

Un hoodie quoi!

Een klein hoedje voor een klein venteken
Eindeloos, die Variaties op 1 Thema.


die Piet toch.

Wel knap hè.

Hij mag nog wel efkes blijven, die Piet. Hij komt wel van pas, als je een dak aant leggen zijt.

Den Boam in

(een klein beeldverhaal)

Het begon allemaal in Lang Vervlogen Tijden, toen de Zunne nog placht te schijnen en de Muggen plachten te steken.


Den Boer ging het bosj in en zei tegen den Boam: Gij, gij zult vallen, en rijzen zult gij in mijn Huus.



Er kwam een Dame Zonder Vreesj naar ons, en zij pakte de koe bij de hoorns en de stam tussen haar benen.


Enkele dagen later liet ze 2 blanke stammen, proper geschuurd, achter.

Helaas nam Weer en Ontij hun schonen kleur weer weg...

Toen kwam er een elfje langs, die onze hulpkreet had gehoord

(et was een stoer elfje)

(en dat schuurde met plezier den boam een tweede keer glad)

Van diep uit de WestVloanders werden de Stoere Imkers en Ander Schorremorie opgeduikeld.

Ze brachten Vingervlugge Victor mee.

Zijn kleine kindervingertjes en fijn schuurpapier deden de rest en kijk, het werd zowaar een pareltje.

Het Schorremorie liet hun spieren rollen



En zo staat er nu een zalige boom in ons huus.

(het moet gezegd, het elfje had soms iets van een Schele Muis)

Het Agentschap van de Schuld

Zoëven genoten we van bovenstaande de poëzie met Wim de Vilder.


Na 2 maand bekeken we immers nog eens het 7-uur journaal. Het nieuws, das gewoon topentertainment jom!
Stoelen die door de ether vliegen, de langzaamste Branbaconne ooit, en den Leonard die de bekvechtende politici looft. Prinses Mathilde die opgetaloord naast de Prinses Dinges in een knalrood tshirt staat. Fabiola met een loopstok die bekans groter is dan haar zelf. En dat ze toch al 83 jaar is zeg!

Wat een gemis zeg, zo'n leven zonder teevee

rarararaatje

wat ligt er hier nu in mijnen hof?

Een kostuum, dat is altijd goed

We kregen nieuwe overalls. Uitgetest door Dries zijn Pit. Zo'n 50 jaar. Elken dag. Door weer en wind. Echt zalige topexemplaren.



De kleinzoon glundert, zittem als gegoten.



u ziet, met drollenvanger en al.


Bij anderen zit er wat welvormend weefsel in de weg.


Maar de poep van Pit,

is duidelijk niet die van uw Boerinneken...

Doeme toech, ze was zo schoon!

nen villa

Dat zijn wij gewoon aan het bouwen
voor minder gaan we niet.

ietskens afgedwaald

En toen stond er iets in de wei.

U ziet het goed, het is inderdaad geen varken...

zoet gemoed

En toen was er taart



De moeke kwam en zag en bracht mee: een kadoostken. En wat voor een!


Zelden zo content gezien, dat kriekenversj 30-jarig Boereken.
En neen, hij wenst niet te delen. Het is immers zijn kilo spekken om zich ziek aan te eten.