Noodweer

De dagelijkse ochtendwandeling is geëvolueerd naar rampentoersiem en slachtofferhulp.
Verdronken plantjes redden, konijnenkoten herstellen, geknakte bloempjes worden in vaasjes geplaatst....
Onze Wandeltuin, waar ik eigenlijk nog over dien te schrijven, is als een van de vele maïsmuren hier, platgeregend. Tis eerder waden ipv wandelen nu.
Onze varkens zijn de ganse dag sikkeneurig en nat, breken uit verveling het kot verder af en hebben een onstilbare honger. Alle sjans dat het nog warm is.
De AardpeerMuur (weet u nog wel) werd brutaal gehalveerd. Toch wat jolijt bij de varkens vandaag.
De poezen kijken vertwijfeld het raam uit voor aleer ze een snelle plas plegen.
En de bijtjes? Die maken het zich gezellig in hun kastje en organiseren een honing-bacchanaal. Een vrije dag voor de werksters én nog steeds genoeg darren in de buurt, dat zal daar wel een losgeslagen bandeloze bedoenink zijn daarbinnen.
Maar, iedereen en alles bleef op zijn plaats. geen voorbijzoevende poezenvellekes, geen konijnen tegen de schoorsteen geplakt en geen verwaaide kippen bij de buren moeten gaan zoeken. Hoeza! Tis zowaar een wonder. Sebiet noemen we onszelf nog "professioneel".

Geen opmerkingen: