Het ontploffen van het Voorjaar


Februari is hier bijna als in België. Grijs, kaal, gure wind, regen. Maar we genieten van  meer blauwe hemels en
zo'n ijskoude sneeuwregen kennen ze hier ook niet. Maar dat is de maand waarbij we altijd denken," tiens ja, eigenlijk hebben ze hier wél een winter". Voor 1 maand toch.
Want dan komt maart. En hoewel het eerst aarzelend is, en we elk jaar denken dat we "dees jaar de lente echt gaan zien komen", ontploft het toch steevast recht in ons gezicht. Eerst verschijnen er tapijten paarse viooltjes (die Audrey in siroop draait azo lekker). Dan kleuren de borders fluogeel met de paaslelies. Tot zover zijn we mee. 

 

 
En dan schieten met een knal de sleedoorns in bloei, en is het raté. De ganse boerderij wordt wakker. Des ochtends is het alsof onze velden gloeien van het licht. De hagen zijn lichtende bakens, met hun helwitte sleedoornbloesems. Kikkers houden oorverdovende concerten, de solitaire bijen vliegen af en aan (uw boereken krijgt dan ook  al 4 jaar en halve hartverzakking bij het zien van de eerste osmiatjes... ), de eerste zwaluw wordt gespot, de bruine kiekendieven komen terug, en de lammekes worden geboren. En die winter-van-1-maand is opeens vèr weg. 


 

Uw Boerinneken heeft dan steeds een beetje last van SleedoornStress. Ze wilt persé genieten van élke bloeiende struik en èlke bloeiende haag en dat èlke dag overal... en hier int zuiden plachten bloeiende dingen om een ultrakorte tijd uit te bloeien, dus loopt uw boerinneken hier een paar weken nogal opgewonden van hier naar daar om toch zekers niets te missen. Onthaasten op een boerderij, mijn hol ja



Maar het is zo mooi. Zo ontzettend mooi!
hagen, meters en meters lichtgevende hagen.
 

Er staan hier hopen verschillende soorten sleedoorn. Dat bloeit oranje, groen, geel, ik dikke trossen of heel rg fijn, zoals hier

i!k moet mijzelf steeds tegenhouden om er in te duiken
zeg nu zelf, dat ziet er toch zooo zalig uit. als een suikerspin, of wolken boven de hemel of een trouwfeest

denk aan de doornen Tine, denk aan die doornen
 


Victoire vindt dat ook wel leuk, al die blommekes

allez, vooral lèkker feitelijk

sjansaar, die heeft geen last van die doornen

"de Muur van Victoire"

ne saladbar van superfoods eigenlijk

nu al schaduw nodig ja....

En toen kwamen eindelijk ook die lammekes. Het is het eerste jaar met een échte kudde. In 5 dagen tijd lopen hier plots 6 lammekes, 3 tweelingen. Ons Prudence was de eerste, Colette volgde en vandaag ging Saffrane aan het werk. Dat buitelt en springt in het gras, dat is superknoddig en dat maakt ons onmiskenbaar en snoeihard duidelijk dat we een kudde schapen hebben. In tegenstelling tot varkens (die we al 8 jaar houden) is dit vrij nieuw voor ons.....Maar kijk, nu al 6, voorlopig geen problemen. Een goeie start!

een kudde dus


Kijkt! lammekes!


en dat was weer weg...
Ik tracht nog eens deftige foto's te trekken.....

Zonneeclipsen en varkens


Wij zijn geen Biodynamische boeren. Niet uit overtuiging, maar omdat we er gewoonweg te weinig van kennen en er, voorlopig, de behoefte noch de tijd in willen investeren om de BD-wetten te kennen.
Wat niet wilt zeggen dat we de invloed van maan en planeten zomaar kunnen negeren, ook niet bij de varkens.




Het begon als bij toeval, nog in België. Om sommige weken aten de varkens minder korrels en meer gras. Het duurde even voor we er een patroon in zagen en we door hadden dat het niet aan het voeder lag, of dat er één ziek was, of dat we ons vergisten in de hoeveelheid voeder. De aha-erlebnis kwam er toen we als bij toeval ergens (maar geen idee meer waar) een zinneken lazen over het effect van de maan. En toen begonnen we de zaak te noteren. En wat bleek: Bij nieuwe maan gaan de varkens meer aan het wroeten en eten ze meer gras. Het voeder dat wij hen geven interesseert hen minder. Keer op keer op keer op keer.
Tegenwoordig weten we dat en houden we er ook rekening mee, de Maancyclus heeft dus een structurele plek gekregen in onze veehouderij.


Maar wat nu gebeurde, in tijden van zonne-eclipsen en springtij; Dries was ziek, Tine was er niet. Hij heeft de beestjes 1 keer op 3 dagen eten gegeven, en er wordt amper gezaagd. Ze blijven rustig wroeten en gras eten.
Dat zouden we bij volle maan zelfs niet moeten proberen, dan hoor je ze roepen tot boven. Ook een gewone nieuwe maan heeft niet zo'n indrukwekkend effect. Goed geref zo'n maan. Wij bestellen vanaf heden dan ook een zonne-eclipsje voor elke slachtperiode en voor ons verlof.




























Nu vragen we ons af of dat ook zo'n effect zou hebben op schapen, konijnen en bijen??
Misschien weten we jullie binnen 8 jaar wel antwoord te bieden.



Fotos van jelle H

mor kijk

Ik was teen en tander aan 't doen en kwam dit tegen.



zo schoon.




de werfbaas kijkt toe
ah, tis af!


Opstart der Moestuin



Onze moestuin is een kleine saga op zich. Of misschien is alles bij ons wel zo. En bij u ook. In ieder geval...

Onze eerste zomer was er eentje zonder moestuin. De zomer daarop was er eentje van koppigheid, schrale oogsten en droogte. Wat een droogte. Uw Boerinneken borg de hoop op een Tuin van Eden diep weg. Hoe lang probeerde ze het nu al, en daar is eigenlijk feitelijk niks aan, zo'n moestuin.

Maar het Boereken begon er desalniettemin stevig aan. Nieuwe bedden, nieuwe zaden, nieuw plan én goutte-à-goutte. Druppelirrigatie dus. Met restjes buizen van een bevriende groentenboer.
 Plantgoed werd aangekocht en het werd een groots succes. We aten wekenlang enkel tomaten en geraakten het zelfs niet beu. We leerden een nieuw soort stress kennen; dat van inmaken. Nu en niet morgen.

de oogst van 1 dag. Gene zever.

We aten tot ver in april erna eigen tomatensaus (dé beste ooit; eerst een dag in de zonnoven uw tomaten laten roosteren, dan gewoon mixen en in de fles. En dan steriliseren. Zomer in een potteken!)
Wegens plots geen plek werden de nieuwe wolvarkens in de herfst en winter in de moestuin geparkeerd: omwoelen en bemesten; perfect!



2014 brak aan. En hoewel het plan er wel was, geraakten we niet rond met ons boerderijwerk (de moestuin is ook voor ons, helaas, vrije tijdswerk) om ons écht in te zetten voor den lochtink. Er werd af en toe deftig gezaaid en uitgeplant, en we kieperden bakken stro als paillage. De irrigatiebuizen werden gelegd, maar nooit aangesloten. En toen keken we er niet meer naar om. En net op dàt moment begon het weer hier raar te doen en kregen we een wekelijkse regenbui. Voor ons boeren aartsmoeilijk om het hooi binnen te krijgen, maar de omgeving bleef groen en onze moestuin floreerde als noois tevoren. Mais! pompoenen! zelfs kolen!! (maar in ruil amper tomaten, met al die regen ook). Plots konden we écht eten uit eigen hof. Weken aan een stuk. Gevarieerd en al. En dat allemaal met amper een poot uit te steken in den hof. We gaven geen ene keer water. We hebben nooit gewied. Af en toe een avondje gediefd.
We leerden een nieuw soort stress kennen; iets kiezen om te koken als er op 1 oment wel 5dingen dan op zijn lekkerst rijp zijn.
Ratatouille ingemaakt waar we nu  nog van eten.
zo zot, zo wijs.
 




Hier loopt ze met haar net geplukte mais naar een al kokende pot water, want ze had dat ergens gelezen dat ge bij mais zo snel mogelijk moet zijn. Iets met de suikers.

Jungleallures, een ware dagelijkse ontdekkingstocht naar groenten.

Die pompoenen jong, echt zotjes

de pompoenen kwamen zelfs op bezoek bij Fiston
zoveel pompoene dat we zelfs bloemen durfden oogsten. lekker, mor lekker!




ik kreeg maar niet genoeg van de schone stillevens die uit den hof kwamen.






En toen kwam 2015. Helemaal aangevuurd door het succes van vorig jaar, werd het plan diep in de winter bekeken en bedisseld, zaadjes besteld en de bedden kregen een upgrade. Er werden koude bakken én een warme bak aangelegd. Zo'n warme bak is gevuld met verse mest, je laat dat een paar weken fermenteren en opwarmen, dan stamp je het aan en dan blijft het een zalige 25graden. Perfect om uw aubergines en paprikas in op te kweken, zonder elentriek.

We zijn er klaar voor, hèhè. Voor ècht deze keer. Het moestuinwerk gebeurt nog steeds in de verloren uurkes en het weekend, maar nog nooit eerder werd het zo gestructureerd gedaan. Jommes toch. Dat komt hier niet goed...

U komt toch eten?
de koude bak


Tine deed zelfs haar best om de zaken te labelen én op rijtjes te werken. Ja Stijn, voor écht op rijtjes

verhoogde bedden

en dankzij Nikoe, die eindelijk weg is, hebben we hier een monstervoorraad beschimmeld stro

vandaag werden de pompoen verspeend