gouden dagen

Al 3 maanden wonen we 100% in openlucht. Alsof we op een eeuwigdurend JNM kamp zitten.

Steevast in companie van fijne mensen, mooie dagen beleven, het gevoel hebben dat een dag eeuwig duurt en dat er na elke dag een nieuwe komt, helemaal vers en boordevol, waarin je eeuwig jong bent en alleen maar aan het hier en nu denkt waarbij je weet dat er nog oneindig veel brede zonsondergangen zullen volgen, waarbij het lauwe bier nooit opgeraakt, het gras steeds tussen je boterham kruipt en je elke dag een beetje vuiler bent.

En ja, sommige dagen ben je alles beu. De toffe mensen om je heen- nooit eens alleen- de rompslomp voor je een tasje koffie, een afwas of een kattewasje kunt doen, de kmters die je aflegt tussen droge ruimte - waar je net iets vergeten bent - en de veldkeuken, de middaghitte en de felle mistral, geen water om te zwemmen en geen koel pintje, de eeuwige tentgeur en de natte voeten als je een snelle ochtendplas gaat doen, de eeuwige dreiging van regen – ook hier ja- waarbij je weet dat alles net iets te vochtig zal worden en het een gedoe is om alles waterdicht te krijgen, de vroege donkerte en daar zit je dan met kaarslicht, elke avond weer.....

Maar ook dat frans, waarin je nooit de nodige subtiliteit kunt leggen en je nooit volledig duidelijk weet te maken, het constante geregel om officiële zaken in orde te krijgen (na 2 maand, 5 gemeentebezoekjes en 1 woedeaanval van tine eindelijk een domicilie bvb), elkaar, van een gewoon geregeld leven naar elkaar constant zien, niet altijd evident, het franse trage ritme, dat ze die “alaise” eens in hun gat steken zeg.

En sommige dagen zijn we ook een beetje bang. Van wat er komen zal, en hoe we ons daarin zullen rechthouden. Van hoe het evolueren zal en dat dit niet alleen van ons afhangt, maar ook van de andere partijen. Van hoe ver we wel van Belgiê en onze geliefden zitten, hoe gaan we dit verder beleven?

Maar dan zie je de heuvels, hoor je de bijeneters, fiets je de oprit af of snuister je door de zoveelste rommelmarkt en zit je weer in het paradijs, waar we stukje bij beetje ons leven opbouwen. En kijken we alles weer met een goed gemoed aan, zit er geen donkere wolk meer boven ons hoofd en geloven we er weer in.

Dan drinken we een koffietje bij het zilveren ochtendlicht en een wijntje bij de mooiste valavonden en vrijen we een beetjeonder de mooiste sterrenhemels en dan weet je wel dat je niet te klagen hebt. We kunnen elke dag onbezorgd samen wakker worden, opstaan, de tent openritsen en aan een nieuwe gouden dag beginnen. Een dag die geheel de onze is.

Luid roepen, zo luid het kan

Ook al is het hier het paradijs, we leven in de schaduw van Drie grote kerncentrales. En in ons nieuw land kan je nergenhs verder dan 300 km van een centrale vluchten.
Gisteren was er opnieuw een explosie, in onze achtertuin (een goede 50 km van hier), in Marcoul. En nee, uiteraard is er ook nu weer geen gevaar voor de volksgezondheid. Maar ook hier werd er slechts 2 uur na explosie een bericht verzonden van het ongeval.

Laten we nooit ophouden met hier tegen te vechten. Laten we nooit de moed verliezen het gevaar te tonen. Laten we blijven geloven in een betere wereld.

Bartje staes says...

GGO's - Europees Hof doorprikt mythe van de biotech-lobby

door Bart Staes (Europese fractie) op 6 september 2011 in "Voeding en landbouw"

Honing die onbedoeld besmet raakte met GGO's via pollen van een genetisch gemanipuleerde maïs van Monsanto (MON810), moet gelabeld worden als GGO-product of eerst een speciale Europese voedselveiligheidstest doorlopen.

Dat stelt het Europees Hof van Justitie (HvJ) vandaag in een cruciale uitspraak. Europees parlementslid Bart Staes (Groen!) en de Europese Groene fractie verwelkomen deze uitspraak van het HvJ.

In 2005 werd het Beierse imkers verboden om hun honing te verkopen, omdat die besmet was met sporen van de GGO-maïs van Monsanto. De zaak belandde via Duitse rechtbanken bij het HvJ dat uiteindelijk vandaag een oordeel velde.

Het HvJ oordeelt dat honing die 'GGO-sporen' bevat via pollen van GGO-gewassen, gelabeld moet worden als een GGO-product of speciale Europese toestemming moet verkrijgen via de gebruikelijke voedselveiligheidsprocedures.

Frans Europees parlementslid José Bové: "Deze uitspraak slaat een gat in de misvatting dat GGO gewassen kunnen groeien naast niet-GGO gewassen zonder deze te besmetten, de zogenaamde co-existentie. Het toestaan van GGO-gewassen leidt onvermijdelijk tot besmetting van niet GGO-gewassen en voedselproducten als honing. Boeren en imkers staan machteloos tegen besmetting door GGO pollen. Het is voor hen dus onmogelijk de authenticiteit van hun producten te garanderen. De enige manier om dat te kunnen is door het telen van GGO gewassen uit te sluiten."

Deze uitspraak toont volgens Bart Staes, ook de noodzaak aan van een GGO-vrij Vlaanderen: "De biotech-lobby heeft altijd de mond vol van 'keuzevrijheid', maar over wiens vrijheid gaat het dan? Deze juridische uitspraak onderstreept de noodzaak voor Europese regelgeving die boeren, producenten en consumenten beschermt tegen besmetting van hun voedselproducten tegen GGO-besmetting. Zero tolerantie betekent precies dat: sporen van GGO's kunnen niet worden toegestaan, hoe klein de dosis ook is (1). De Europese Commissie zou GGO-regelgeving zo moeten herzien dat de belangen van consumenten en voedingsproducten primeren en niet die van de biotech-industrie."

"Bijenhouders in de EU en zeker ook in Vlaanderen hebben een economisch belang: om hun honing als kwaliteitsproduct te kunnen aanbieden, moeten zij kunnen garanderen dat hun product GGO-vrij is. Uit de uitspraak van vandaag blijkt dat ze dat eenvoudigweg niet kunnen. Dit kan verstrekkende gevolgen hebben voor de Europese markt, gezien het feit dat twee honingproducerende landen (Spanje en Roemenië) de teelt van MON810 hebben toegestaan. Het zijn niet de imkers die verantwoordelijk gehouden kunnen worden voor de besmetting van hun producten."

(1) Recent goedgekeurde EU wetgeving over diervoeder staat een minimale besmetting met niet-toegelaten GMO-producten toe.