Slecht weerbericht

We zijn in volle opstart, het zou een dwaling van het gezond verstand wezen om te veronderstellen dat alles hier van in den beginnen perfect en tip top en mooi en leuk en liefelijk zou zijn.
Maar, voor die enkele dromers: dat is het dus zekers niet.

We hebben onze wekelijkse ruzies met collegas en buren Emma en Nico (de koeienboeren), vragen ons wekelijks af hoe dat hier gaat evolueren (hij heeft ook wekelijks nieuwe redelijk belachelijke plannen, die dan ook wekelijks worden afgevoerd) en zien het niet echt meer goed komen, als we heel eerlijk zijn. Gelukkig is daar nog GunAuPieds of was het nu GunStop of GunNo, de herdershond van de Nico. Altijd lachen. En de tractor. Die eeuwige tractor.

 Los daarvan is daar nog altijd het frans. Frans dus. Frans in, overal frans. In de ciné (al eens battman gedubd proberen te bekijken...), op internet, in vergaderingen (diaporama, nooit eerder klonken Powerpoints zo poëtisch), in ruzies, in kranten, op straat, op de markt, op leutige etentjes...blub.
Het gaat alle dagen beter, en laatst hadden we een etentje met vriendjes-allemaal frans- en buiten het mopken van raoul (7 jaar) waarvan ik de pointe helaas nog altijd niet begrepen heb, gingen de conversaties als ware het nederlands. (we hebben zeer tolerante vriendjes als het op taalgebruik aankomt). Maar, het blijft frans. Op de occassionele gesprekjes (nou ja, gesprekjes...)met Jackie, de hollandse paardenfluisteraar na, is alles frans.

En dan nog zo'n hoop zaakjes die tegen zitten; de insemenaties hebben maar geen succes, nog maar 1 zeug zit vol, Branston (ons beerken) heeft weer luizen, de kippen leggen sinds vandaag (en ik gisteren maar stoeffen) geen eieren meer, veel ambrosie in onze luzerne, er zitten sjampies in ons hooi (gaatje in de basj, nu pas gezien), onze triticale ligt klaar om te zaaien, helaas op 250 km van hier, houtworm in alle kisten, wormpjes in de patatten, een serieuzen barst in onze muur (komt ervan als je rap rap iets af wilt werken...), vliegen, vliegen, vliegen, vliegen ik dacht dat die gingen verdwijnen nu het kouder is, maar driewerf helaas!

Om even weer goednieuws te spelen:
De dagen zijn hier heerlijk tegenwoordig, zon, lekker temperatuurtje herfst, de max, onze auto heeft weer lichten, altijd leuk, Tine is présidente van de lokale voedselteam geworden (ze kon het niet laten), we hebben eerste inkomsten gegenereerd door stro te verkopen, onze luzerne groeit goed en de ersosie is veel minder, Tine is helemaal zen aan het worden (i kid you not) en ze wint dan ook en masse bij de spelletjes, Dries is eindelijk weer aan het verdikken, 24 november eindelijk portes-ouvertes op de boerderij, de schaapjes grazen rustig op het middenplein en gaan savond uit hun eigen naar huis, de varkens zijn de max, het sleedoornseizoen komt eraan, de bijtjes doen het goed, Victoire, de mule, is goed getraind aan het geraken en ook Branston gaat al mee wandelen, de varkens zijn allemaal geoormerkt en overmorgen hebben we biocontrole, eindelijk ons label!

Dus, ge ziet, tis vrij in evenwicht. Goh, een evenwichtige Dries en Tine

Maar wat écht, écht rampzalig is, is dit:

http://www.stopgaz.info/accueil
Het komt er aan, helaas. En het komt heel erg dichtbij. Helaas.

even een kaartje om te tonen hoé dichtbij wel

Dit kaartje geeft in kleurtjes de trajecten aan van de ondergrondonderzoeken die ze binnen 10 dagen in onze vallei willen uitvoeren. (de ganse kaart kan je op bovenstaande link bekijken, alsook het ganse aanvraagdossier). Met die onderzoeken bepalen ze wat er in de ondergrond zit aan lagen en hoe het er allemaal geordend zit. Met die info kunnen ze dan aan de slag om de boorputten te gaan bepalen. Het begin van het einde dus. We wijzen graag even op het gele cirkeltje. Indeed. Wij liggen dus middenin twee trajecten. Geen ontsnappen aan dus.
14 oktober. Of eind oktober. Dan wordt het écht.

De strijd begint. Alle gemeenten zetten zich schrap. Actiecomitées beleggen vergaderingen, sturen oproepen rond, alle kleine dorpjes roeren zich.
Want blijkbaar zal het van ons afhangen. Het zuiden. In Parijs ligt er niemand wakker van, terwijl er net naast hun stadsgrenzen ook "permis" klaar liggen.

Het wordt écht en het wordt hard. We weten niet hoé hard, want wij zijn de eersten op hun traject. "Wij", ik bedoel niet wij van de grange, maar "wij" van de vallei. Ergens hier beginnen ze er aan, en dan volgt gans Frankrijk.

Maak het kenbaar jongens. Laat het van jullie ook horen, zodat ze in het nieuws babbelen over Gaz de schiste ipv groene honing uit Frankrijk. Er zijn grotere zorgen uit ons land! Zet het op jullie feesboekjes, blog het op jullie paginatjes. Niet af en toe, maar onophoudelijk. Alleen gaan we de strijd hier niet winnen. We rekenen op jullie!